កាលពីព្រេងនាយមានក្រុមគ្រួសារមួយដែលមានកូនប្រុសសរុបទាំងអស់៧នាក់ មានទំហំធំតូចលំដាប់គ្នា រហូតដល់កុមារប្អូនមានទំហំតូចបំផុត ប៉ុនមេដៃ។ គ្រួសារនេះជាគ្រួសារក្រីក្រតោកយ៉ាកណាស់។ ដោយសារជីវភាពខ្សត់អត់ក្រ រកអាហារផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារមិនបាន នៅរាត្រីថ្ងៃមួយ ឪពុកម្ដាយរបស់កុមារទាំង៧នាក់ក៏ពិគ្រោះគ្នាដើម្បីយកកូនទាំង៧ទៅបំបរបង់ចោលនៅក្នុងព្រៃ នៅខណៈទៅរកឧសថ្ងៃស្អែក។ កុមារពៅប៉ុនមេដៃជាក្មេងដែលឆ្លាតណាស់ នៅពេលដែលលួចស្ដាប់ឮថាឪពុកម្ដាយគិតចង់បំបរបង់ខ្លួន និងបងៗហើយ ក៏រត់ចេញទៅមាត់ស្ទឹងរកគ្រាប់ខ្សាច់ជាច្រើន។
ស្អែកឡើងឪពុកម្ដាយនាំកូនៗទាំង៧ទៅរកឧសក្នុងព្រៃតាមគម្រោង។ នៅពេលធ្វើដំណើរចូលទៅក្នុងព្រៃ កុមារតូចប៉ុនមេដៃជាអ្នកដើរក្រោយគេ ហើយឆ្លៀតឱកាសនោះ គេរោយគ្រាប់ខ្សាច់ដែលគេទៅយកពីមាត់ស្ទឹងដើម្បីទុកចំណាំផ្លូវ។ ដល់ឱកាសចូលមកដល់ព្រៃជ្រៅ ឪពុកម្ដាយក៏ធ្វើតាមផែនការដែលបានគ្រោងទុក គឺរត់ចោលកូនៗទាំង៧ ដោយនឹកក្នុងចិត្តថា កូនៗទាំងអស់មិនអាចរកផ្លូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញឡើយ។
នៅពេលដឹងខ្លួនថាបាត់ឪពុកម្ដាយហើយ កុមារបងៗទាំង៦នាក់មានការភិតភ័យជាខ្លាំង និងនាំគ្នាទ្រហោយំពេញព្រៃ ឆ្លៀតឱកាសនេះ កុមារតូចប៉ុនមេដៃទទួលយកអាសារបងៗ និងសន្យានាំបងៗទាំង៧ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ លើកនេះកុមារតូចប៉ុនមេដៃជាអ្នកដើរមុខ នាំផ្លូវបងៗទាំងអស់តាមគ្រាប់ខ្សាច់ដែលខ្លួនបានរោយពេលធ្វើដំណើរចូលក្នុងព្រៃជាមួយឪពុកម្ដាយនោះ រហូតមកដល់លំនៅស្ថានវិញដូចបំណង។ នៅពេលឃើញកូនៗទាំង៧ត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញយ៉ាងដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។
មួយរយៈកាលក្រោយមកឪពុកម្ដាយកុមារទាំង៧កាន់តែមានភាពយ៉ាប់យឺនទៅៗ ហើយក៏ពិគ្រោះគ្នាបំបរបង់កូនៗទាំង៧ម្ដងទៀត។ លើកនេះកុមារតូចប៉ុនមេដាយមិនមានឱកាសទៅរកគ្រាប់ខ្សាច់នៅមាត់ស្ទឹងទៀតឡើយ។ ដោយដឹងពីឧបាយរបស់ឪពុកម្ដាយពីការបំបរបង់នេះ នៅពេលធ្វើដំណើរ ចូលទៅក្នុងព្រៃ កុមារតូចប៉ុនមេដាយ បានបេះនំប៉័ងដែលឪពុកម្ដាយឲ្យទទួលទាននាពេលព្រឹកដើម្បីដាក់សម្គាល់ចំណាំផ្លូវ។ តែចៃដន្យអាក្រក់ នំប៉័ង ដែលកុមារតូចប៉ុនមេដៃរោយតាមផ្លូវនោះ ត្រូវបានសត្វស៊ីអស់។
loading...
នៅពេលឪពុកម្ដាយរត់ចោលកុមារទាំង៧តាមគម្រោងហើយ បងៗទាំង៧នាំគ្នាយំពេញព្រៃ។ កុមារតូចប៉ុនមេដៃ ឃើញយ៉ាងដូចនេះ ក៏យកអាសារសន្យានាំបងៗទាំង៧ត្រឡប់មកផ្ទះវិញឲ្យបាន។ កុមារតូចប៉ុនមេដាយបាននាំមុខបងៗដើរចេញពីក្នុងព្រៃ តែដោយសារនំប៉័ងដែលខ្លួនបានដាក់ចំណាំផ្លូវត្រូវសត្វស៊ីអស់ទៅ ជាហេតុធ្វើឲ្យពួកគេវង្វេងពេញព្រៃមិនអាចរកផ្លូវមកផ្ទះវិញបានឡើយ។
កុមារទាំង៧បាននាំគ្នាដើររហូតដល់ប្រាសាទមួយ។ ឃើញដូច្នេះកុមារតូចប៉ុនមេដៃមានការរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏នាំបងៗដើរចូលទៅប្រាសាទនោះ។ ប្រាសាទនេះជាប្រាសាទរបស់យក្សប្ដីប្រពន្ធ និងកូនស្រីទាំង៧របស់យក្ស។ នៅពេលបានជួបយក្ស និងរៀបរាប់ពីដំណើរជីវិត ដែលឪពុកម្ដាយពួកគេបំបរបង់ចោលហើយ យក្សជាប្រពន្ធមានការអាណិតអាសូរហើយនិយាយជាមួយស្វាមី អនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបានស្នាក់អាស្រ័យក្នុងប្រាសាទរបស់ពួកគេ។
នៅរាត្រីនោះកុមារទាំង៧បានដេកនៅបន្ទប់ជាមួយកូនៗទាំង៧របស់យក្ស។ ដោយសារភាពឆ្លាតវៃរបស់កុមារតូចប៉ុនមេដៃ យប់នោះគេបានដឹងពីឧបាយរបស់យក្សប្រុសដែលមានគម្រោងនឹងស៊ីកុមារទាំង៧នេះ។ នៅពេលដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាដេកលក់អស់ហើយ កុមារតូចប៉ុនមេដៃបានទៅដោះដូរមួកពីកូនៗទាំង៧របស់យក្សមកពាក់ឲ្យបងៗទាំង៦និងខ្លួនឯង។ រាត្រីនោះ យក្សប្រុសបានចូលមកចាប់ស៊ីកុមារទាំង៧តាមគម្រោង។ តែដោយសារកុមារតូចប៉ុនមេដៃបានដោះដូរមួក ជាហេតុធ្វើឲ្យយក្សច្រឡំ និងស៊ីកូនៗទាំង៧របស់ខ្លួនអស់ទៅ។
ព្រឹកឡើងយក្សស្រីឃើញកូនៗទាំង៧របស់ខ្លួនស្លាប់អស់ ក៏យំបោកខ្លួន រួចទើបដឹងថាយក្សជាប្ដីបានចូលទៅស៊ីកូនៗរបស់ខ្លួនយ៉ាងដូចនេះ។ យក្សស្រីមិនបានបន្ទោសកុមារតូចប៉ុនមេដៃទេ ហើយថែមទាំងបានផ្ដល់មាសប្រាក់មួយចំនួនដល់ពួកគេ និងប្រាប់ផ្លូវធ្វើដំណើរទៅផ្ទះវិញផង។ កុមារតូចប៉ុនមេដៃក៏បាននាំបងៗទាំង៦របស់គេចេញពីប្រាសាទ រហូតបានរកផ្លូវមកផ្ទះវិញ។
តនៅត្រង់កន្លែងពេលយក្សកំពុងស៊ីកូនខ្លួនឯងដោយច្រឡំនឹងមួក អាប៉ុនមេដៃមិនបានដេកទេ វាបានចាំមើលសកម្មភាពយក្សរហូត នៅពេលយក្សចូលទៅដេកបន្ទប់វាវិញ អាប៉ុនមេដៃបានដាស់បងៗរបស់វាលួចរត់ចេញពីផ្ទះរបស់យក្សទាំងយប់។
ព្រឹកឡើងយក្សបានចូលមកបន្ទប់កូនរបស់ខ្លួន ឃើញថាជាកូនរបស់ខ្លួនដែលបានកាច់កស៊ីពីយប់ យក្សមានការខឹងក្រេវក្រោធ យ៉ាងខ្លាំងក៏បានហៅប្រពន្ធយកស្បែកជើងហោះ ដើម្បីស្វែងរកក្រុមកុមារប៉ុនមេដៃ។
និយាយពីបងប្អូនកុមារប៉ុនមេដៃ ពេលឮសន្ធឹកយក្សហោះកាត់ភ្នំ មាឌធំ លោតរំលង ពីភ្នំមួយទៅភ្នំមួយ ស្រែករំពងពេញព្រៃ ក៏នាំគ្នាពួនតាមចន្លោះថ្មភ្នំ។ ចៃដន្យដោយសារអស់កម្លាំងពេកយក្សក៏បានមកឈប់សម្រាកដេកត្រង់កន្លែងថ្មដែលបងៗនិងអាប៉ុនមេដៃពួន។ បងៗអាប៉ុនមេដៃមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង តែអាប៉ុនមេដៃអង់អាច វាមិនខ្លាចយក្សទេ វាលបឡើងលើថ្ម រួចលួចដោះស្បែកជើងទិព្វ មកពាក់ ដោយស្បែកជើងជារបស់ទិព្វ ពេលចូលក្នុងជើងអាប៉ុនមេដៃក៏រួញល្មមជើងអាប៉ុនមេដៃ។
ពេលបានពាក់ស្បែកជើងហោះហើយ អាប៉ុនមេដៃ បានហោះនាំផ្លូវបងៗរបស់វា ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ចំណែកវាបានហោះ ទៅឆ្ងាយទៅៗ មកដល់វាំងស្តេចមួយ នៅពេលនោះ ស្តេចត្រូវការអ្នកនាំរត់សំបុត្រ ទៅព្រំដែនជាបន្ទាន់ ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកអាចទៅទាន់បានទេ អាប៉ុនមេដៃ បានសុំខ្លួនធានារត់សំបុត្រនោះ ដោយប្រើពេលតែប៉ុន្មាននាទី វាបានត្រឡប់មកវិញ ស្តេចមានការសប្បាយចិត្តណាស់ បានផ្តល់រង្វាន់ជាមាសប្រាក់យ៉ាងច្រើន សន្ធឹកសន្ធាប់ដល់អាប៉ុនមេដៃ។ ក្រោយពីបានរង្វាន់ អាប៉ុនមេដៃ បាននាំទៅឲ្យឪពុកម្តាយរស់នៅជុំបងប្អូន សុខសាន្តជារៀងរហូត៕
រឿងព្រេងនិទាន៖ កុមារធំប៉ុនមេដៃ (មានវីដេអូរ ទស្សនាកំសាន្ត)
Reviewed by សារព័ត៌មាន ឯករាជ្យជាតិ
on
7:43:00 PM
Rating:
Reviewed by សារព័ត៌មាន ឯករាជ្យជាតិ
on
7:43:00 PM
Rating:
No comments: